W okresie międzywojennym – niemal bezpośrednio po odzyskaniu niepodległości i włączeniu Górnego Śląska do Polski – podjęto wiele działań sprzyjających odbudowie systemu oświatowego. Dynamicznie rozwijał się wówczas nurt kształcenia profesjonalnego – przede wszystkim prywatnego, później także i państwowego. Na fali tych zmian na Górnym Śląsku powołano do życia siedem prywatnych szkół muzycznych: dwie w Katowicach, w Chorzowie, Cieszynie, Bielsku, i Nowym Bytomiu, gdzie w 1934 roku założona została również 2 szkoła – była to filia ludowej szkoły muzycznej z Chorzowa, powołana do życia przez Feliksa Sachsego i Władysława Nigrina. Szkoła utrzymywana była przez Stowarzyszenie Miłośników Muzyki Województwa Śląskiego.

Niestety, ten rozdział historii szkolnictwa muzycznego w Rudzie Śląskiej zamknął wybuch II wojny światowej. Bezpośrednio jednak po wyzwoleniu spod okupacji zaczęły odradzać się polskie towarzystwa śpiewacze i teatralne, swoją działalność wznowiły zespoły amatorskie. Równocześnie, pod patronatem zakładów pracy, powstawały nowe chóry, orkiestry i zespoły muzyczne.

W niespełna rok po odzyskaniu niepodległości – 1 lutego 1946 roku – W Rudzie Śląskiej założona została Zawodowa Szkoła Muzyczna im. Mieczysława Karłowicza. Dyrektorem placówki został Marian Łęgowski. Szkoła działała pod patronatem huty „Pokój” i zajmowała jeden z jej budynków przy ulicy Marchlewskiego 16 (obecnie: ulicy Piotra Niedurnego).

W roku szkolnym 1949/1950 szkoła została przejęta pod patronat miasta i zaczęła działać jako Miejskie Ognisko Muzyczne. W roku 1950 Ministerstwo Kultury i Sztuki rozpoczęło reorganizację szkolnictwa artystycznego w Polsce i przejęło częściowo finansowanie Ogniska, które w ten sposób przekształciło się w Państwowe Ognisko Muzyczne, i w tej formie – pod dyrekcją Zbigniewa Lipskiego – funkcjonowało aż do roku 1970.