Rok 1989 to przede wszystkim czas Okrągłego Stołu i przełomowych zmian ustrojowych. W ich wyniku, podczas XI zjazdu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, który odbył się w dniach od 27do 29 stycznia 1990 r., organizacja ta została rozwiązana. W konsekwencji tej decyzji samorządy miast przejęły majątek partii w postaci budynków. Podobnie stało się i w Rudzie Śląskiej, co stanowiło niezwykle sprzyjającą okoliczność dla społeczności szkoły muzycznej, ponieważ już w lutym 1990 roku podjęto decyzję o przeniesieniu jedynej szkoły artystycznej w mieście do budynku opuszczonego przez partię. Było to szczęśliwe ukoronowanie wieloletnich starań o nowe lokum, podjętych przez ówczesną panią dyrektor – Urszulę Ryszkę, wspieraną w tych dążeniach przez rodziców uczniów szkoły.
Struktura przejętego budynku idealnie wpasowała się w potrzeby szkoły muzycznej: gabinety szeregowych członków partii były raczej małe, ale było ich za to dużo – idealne rozwiązanie na przeznaczenie do sal zajęć indywidualnych; ważniejsi towarzysze mieli większe gabinety – znakomite na umieszczenie tam fortepianów; gabinet I sekretarza – po prostu sala rytmiczna na wymiar. No, i najważniejsze: każda siedziba komitetu, czy to miejskiego czy wojewódzkiego, posiadała sale posiedzeń, znakomicie nadające się na sale koncertowe. Taka sala znajdowała się również w budynku przy ulicy Piotra Niedurnego 36. Nawet po wielu latach decyzję ówczesnych władz miejskich, o przeniesieniu szkoły do tak odpowiedniego lokum, w dodatku w centrum miasta, należy oceniać jako jedną z najlepszych.
Złotymi zgłoskami zapisał się w historii szkoły rok 1996. Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Rudzie Śląskiej otrzymała wówczas patrona w osobie wielkiego polskiego kompozytora okresu baroku, urodzonego w pobliskim Rozbarku Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego.